تمرینات گفتاردرمانی برای لکنت زبان

لکنت زبان یک مشکل ساده ژنتیکی و یا یک مشکل تماما جسمی نمی باشد. تقریبا می توان گفت که لکنت زبان یک مشکل پیچیده است که در هر شخص می تواند متفاوت باشد. از آنجایی که تقریبا هیچ درمان قطعی ای برای این مشکل وجود ندارد، می توان گفت تمرینات گفتاردرمانی برای لکنت زبان بهترین راه حل برای کاهش ایجاد شده توسط آن می باشد. گفتاردرمانی تمرینات مختلفی را با توجه به گروه های سنی متفاوت و با نوع متفاوتی از لکنت زبان ارائه می دهد.

اگر به یک متخصص گفتاردرمانی دسترسی ندارید و یا اینکه در حال حاضر شرایط استفاده از خدمات گفتاردرمانی را ندارید، بهتر است این تمرینات را در خانه شروع کنید.

تمرینات گفتاردرمانی برای لکنت زبان در منزل

در این قسمت ۱۰ تمرین برای کاهش علائم لکنت زبان آورده شده است که به آنها می پردازیم:

1. تنفس دیافراگمی

تنفس دیافراگمی یکی از معروف ترین تمرینات گفتاردرمانی برای لکنت زبان می باشد. بسیاری از گفتاردرمانگرها از تنفس دیافراگمی و تنفس عمیق به عنوان یک ابزار برای ریلکس کردن بیمار استفاده می کنند.( برخی از متخصصان معتقد هستند که منشا لکنت زبان گاهی اوقات وجود ناآرامی و استرس می باشد و همین موضوع روی افراد دارای لکنت زبان تاثیر می گذارد و باعث می شود که وضعیت آنها تشدید شود)

نحوه انجام تنفس دیافراگمی

برای انجام تنفس دیافراگمی در منزل بهتر است که به پشت بر روی یک زمین صاف دراز بکشید. سپس به هدف خود که قرار گرفتن در شرایط آرامش می باشد فکر کنید. در این حالت زانوهای خود را مقداری خم کنید. یک دست را بر روی سینه خود و دست دیگر را بر روی شکم خود قرار دهید. سپس از بینی به آرامی نفس بکشید. در این حالت باید احساس کنید که هوا وارد فضای شکمی شما شده است و دستی که بر روی شکم خود گذاشته اید باید بالا بیاید. با این حال شانه ها و قفسه سینه باید در جای خود باقی بماند.

در مرحله بعد باید بازدم اتفاق بیفتد. در این مرحله نیز نباید قفسه سینه و شانه ها تکان بخورند.

با انجام این تمرین به راحتی متوجه می شوید که میزان استرس و ترس شما از لکنت زبان کاهش پیدا می کند.

 

 

جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید!۰۹۰۱۱۱۲۲۵۲۲–۰۹۰۲۲۸۶۰۹۳۶

2. تکنیک آرامش پیشرونده

استرس و اضطراب لکنت زبان هرکسی را بدتر می کند. ممکن است متوجه شده باشید زمانی که در جمع صحبت می کنید و یا کسی که رو به روی شما است برایتان مهم می باشد، لکنت زبانتان بیشتر می شود. آرامش پیشرونده تکنیکی است که به شما کمک می کند تا آن سفتی ماهیچه هایتان که براثر استرس بوجود آمده است از بین ببرید.

چگونه این تکنیک را اجرا کنیم؟

یک مکان ساکت و خلوت برای خود پیدا کنید. یک موزیک آرامش بخش پلی کنید، به یاد داشته باشید که در حین اجرای تکنیک باید از بینی خود نفس بکشید.

فرقی نمی کند که بر روی صندلی نشسته باشید و یا یک جای همسطح دراز کشیده باشید.

دست های خود را باز کنید. تا جایی که احساس راحتی داشته باشید، کف دست هایتان رو به بالا باشد. پاهایتان  را نیز تا جایی که اذیت نمی شوید باز کنید.

به ماهیچه هایتان فکر کنید. سعی کنید آرام تر نفس بکشید. حالا عضلات پاهایتان را منقبض کنید و تا ۵ بشمرید. سپس به آنها استراحت دهید. این کار را به ترتیب برای عضلات باسن، شکم، سینه، شانه ها، گردن و صورت خود با همین روش انجام دهید.

حواستان باشد که در این مدت باید تنفس آرام و از بینی داشته باشید.

هدف از انجام این تمرین این است که احساس کنید تمامی بدن شما در اختیار شما قرار دارد. بنابراین می توانید لکنت زبانتان را نیز کنترل کنید

3. تماس نرم بین اجزا

تکنیک تماس مفصلی کوتاه تمرینی برای لب ها، زبان و کام سخت می باشد که در آن سعی می شود کمترین تماس ممکن بین این اجزا اتفاق بیفتد. این تمرین یکی از موثرترین تمرینات گفتاردرمانی برای لکنت زبان می باشد. هدف از این تمرین این است که شخصی که لکنت زبان دارد با کمترین حرکت زبانش اجازه دهد تا حرکت لب ها و دهان به نرم ترین شکل خودش انجام شود.

این تمرین به شخص کمک می کند تا برای ادای حروف و کلمات با یک حرکت ساده زبان و یا لب ها به سراغ کلمه بعد برود. در صورتی که می دانید افرادی که لکنت زبان دارند معمولا بین ادای دو کلمه مکث می کنند.

چگونه تکنیک تماس نرم را اجرا کنیم؟

این تمرین مقداری سخت می باشد و بهتر است زیر نظر یک گفتاردرمانگر انجام شود. در این تکنیک شما باید هر حرف صامت را به گونه ای بیان کنید که لب ها، دهان و زبان شما در کمترین حالت ممکن حرکت کنند. بطور مثال منظور این است که لب های شما به نرم ترین حالت ممکن به یکدیگر برخورد کنند.

پس از ادای هر حرف صامت حالا باید صداهای تک هجایی را پیاده سازی کنید. این روش را باید بگونه ای انجام دهید که حرف صامت در اول، وسط و اخر کلمه قرار داده شود. بطور مثال اگر دارید حرف « م » را تمرین می کنید، این سه کمه برای بیان کردن مناسب هستند: میز، میمون، دام. در کلمه اول میم در ابتدای کلمه، در بعدی در وسط کلمه و در آخری میم حرف انتهایی می باشد.

اگر در تمرین ممارست داشته باشید متوجه خواهید شد که خیلی سریع به مرحله بیان عبارات کوتاه، جمله ها و حتی مکالمه با دیگران رسیده اید.

4. صحبت کردن در هنگام بازدم

این یک تکنیک فرم دادن می باشد. صحبت کردن درحالی که بازدم را شروع کرده اید می تواند به شما در آوا سازی کمک کند.

نحوه انجام این تمرین:

این تمرین کاملا بصورت انفرادی می تواند انجام شود و به راحتی آن را فرا می گیرید. ابتدا با بینی نفس بکشید و در هنگام بازدم شروع به صحبت کردن بکنید.

این تمرین گفتاردرمانی، تارهای صوتی شما را هدف قرار داده است. در هنگام بازدم، تارهای صوتی شما در حالت استراحت قرار دارند. کشش عضلانی در تارها در حداقل ترین حالت ممکن وجود دارد. این تمرین بسیار ساده است و هربار که می خواهید با کسی صحبت کنید می توانید از این روش استفاده کنید.

5. تکنیک مکث و جمله بندی

این تکنیک هم، همانند صحبت کردن در بازدم یک تکنیک برای فرم دادن به گفتار می باشد. در این تکنیک، مکث ها در حین صحبت کردن طولانی تر می شوند. علاوه بر این یاد میگیرید که چه موقع خودتان مکث هایی را بین کلمات و جملات خود اضافه کنید. این تکنیک به کاهش استرس عضلانی شما کمک می کند و در زمان هایی که می خواهید برای یک جمع و یا با صدای بلند صحبت کنید به کمکتان می آید.

مکث و جمله بندی یک از بهترین تمرینات گفتاردرمانی برای لکنت زبان می باشد. خاصیت دیگری که مکث کردن دارد این است که در هنگام مکث می توانید نفس عمیق بکشید و کلمه بعدی را با تکنیک تماس نرم بیان کنید.

6. طولانی کردن صحبت

این تکنیک بهتر است که با کمک یک گفتاردرمانگر انجام شود. در این تمرین که هدف آن روان شدن بیشتر صحبت کردن است، باید حروف را بیشتر بکشید.

این تمرین دو تکنیک مکث و جمله بندی و تکنیک تماس نرم را با یکدیگر ترکیب می کند. بنابراین سرعت صحبت کردن شما کمتر می شود ولی از طرفی احساس می کنید که کنترل بیشتری بر روی صحبت کردن خود دارید.

7. تکنیک بیرون کشیدن

این تکنیک حتما باید توسط یک متخصص گفتاردرمانی به شما آموزش داده شود. تکنیک بیرون کشیدن زمانی به کار شما می آید که با لکنت غیر منتظره ای رو به رو می شوید و نمی توانید از آن عبور کنید. کاردرمانگر به شما می آموزد که چگونه آوایی را که در آن گیر کرده اید، بکشید و با صدای بعدی که می خواهید ترکیب کنید.

از این تکنیک برای اصلاح لکنت در هنگام وقوع آن استفاده می شود.

8. مدیتیشن

مطالعه ای که در سال ۲۰۱۸ انجام شد نشان می دهد که مدیتیشن می تواند به روان تر شدن گفتار شما کمک کند. مدیتیشن و ذهن آگاهی استرس و اضطراب را کاهش می دهند و از همین طریق می توانند بر روی عضلات شما تاثیر بگذارند و تنش عضلانی را کاهش دهند. با مدیتیشن می توانید اضطراب ها را کنترل کنید، احساسات منفی خود را سرکوب کنید و کنترل بهتری بر روی چیزی که می خواهید بگویید داشته باشید.

9. یوگا

بطور کلی هدف اصلی از انجام یوگا ایجاد تعادل بین بدن و ذهن است. بنابراین وقتی ذهنتان با بدنتان هماهنگ تر باشد، صحبت کردن نیز راحت تر خواهد شد. باید با حرکات ساده که تمرکزشان بر روی عضلات گردن و تنه است شروع کنید. زمانی که عضلات این ناحیه ها تقویت شوند، هم تنفس دیافراگمی برای شما راحت تر می شود و هم اجرای تکنیک های دیگر با کیفیت تر خواهد بود. علاوه بر این یوگا بر روی اعتماد به نفس نیز موثر است. بسیاری از افرادی که لکنت دارند دچار عدم اعتماد به نفس کافی می باشند و همین موضوع لکنت آنها را تشدید می کند.

10. توالی صدای لینکلیتر

اگر دقت کرده باشید، حتما دیده اید خواننده ها قبل از خواندن سعی می کنند صداهای خنده داری را از خود در بیاورند. در حقیقت آنها در حال انجام دادن تمرینات توالی صدای لینکلیتر می باشند. هدف از انجام این تمرینات کاهش استرس عضلات مستقر در ناحیه گلو می باشد و به اصطلاح با این کار می گویند که صدا را آزاد کرده اند.

تحقیقات در سال های اخیر نشان داده است که تمرینات توالی صدای لینکلیتر می تواند به کسانی که لکنت زبان دارند کمک کند. از این رو جزو تمرینات گفتاردرمانی برای درمان لکنت زبان محسوب می شود. در این تمرین ما به دنبال اهداف زیر هستیم:

• ایجاد تنش عامدانه در داخل و اطراف گلو
• کمک به شل کردن عضلات تنفسی برای تسهیل عبور جریان هوا و تولید صدا
• کمک به تقویت عضلات گلو و تارهای صوتی
• کمک به هماهنگ کردن لب ها، زبان، لب ها و گلو
• قدرت دادن به صدا و بالا بردن کیفیت صحبت کردن

سخن پایانی

این ۱۰ تمرین و تکنیک آسان می تواند به شما کمک کند تا به صحبت کردن مسلط تر شوید. علاوه بر این حتی در صورتی که از خدمات حرفه ای گفتاردرمانی استفاده می کنید، می توانید با این تمرینات اثرات مطلوب کار با یک متخصص را چند برابر کنید.

چیزی که در انجام این تمرینات اهمیت دارد، استمرار در انجام آنهاست. مادامی که شما تمرینات خود را جدی بگیرید، تا حد زیادی از مشکلات مربوط به لکنت زبان  دور خواهید بود.

کاردرمانی برای پارکینسون

اگر یکی از اطرافیان شما پارکینسون داشته باشد، متوجه خواهید شد که انجام دادن کارها و وظایف روزمره چقدر می تواند سخت باشند. فعالیت هایی که شما بدون فکر کردن و به راحتی انجام می دهید برای یک بیمار پارکینسونی بسیار دشوار خواهد بود. متخصصان درمان می گویند به محض اینکه بیماری پارکینسون در یک نفر تشخیص داده شد باید اقدامات کاردرمانی بر روی او انجام شود. بنابراین بهترین کار این است تا به یک متخصص کاردرمانی برای پارکینسون مراجعه شود تا با توجه به شرایط بیمار برنامه های درمانی برای او تهیه کند.

یک کاردرمانگر متوجه است که انجام دادن کارهای روزمره چقدر می تواند برای یک شخص ضروری و مهم باشد، از این رو می تواند در برنامه ای که تهیه می کند موارد زیر را انجام دهد:

آموزش تکنیک های جدید

با توجه به شرایط بیماری شاید نیاز باشد برخی از کارها را با روشی جدید انجام دهید. از این رو یک کاردرمانگر سعی می کند تا با آموزش تکنیک ها، استراتژی ها، معرفی برخی از وسایل کمکی جدید و تکنولوژی های روز دنیا آن کار را برای شما آسان کند.

تغییر در محیط اطراف

محیطی که یک بیمار پارکینسونی در آن زندگی می کند نباید دارای پیچیدگی خاصی باشد، از این رو کاردرمانگر پیشنهاد می کند تا وسایل خانه جوری چیده شوند تا رفت و آمد در بین آن ها آسان باشد.

ارائه راهکار برای وظایف روزمره

وقتی که به یک متخصص کاردرمانی مراجعه می کنید، او در ابتدا فعالیت های روزمره شما را بررسی می کند و پس از آن با توجه به فعالیت هایتان، سعی می کند راه حل های جدیدی برای انجام دادن آن ها به شما بگوید تا بتوانید وظایف خود را به درستی انجام دهید. خیلی اوقات استفاده از خلاقیت خود شخص برای تغییر در استراتژی کارهایش می تواند بسیار مفید باشد.

کمک در تصمیم گیری ها

بعد از اینکه بیماری پارکینسون در شخصی تشخیص داده شد، نیاز است تا یکسری از تصمیم گیری ها انجام شود. بطور مثال شاید پارکینسون شرایط شغلی فرد را به خطر بیندازد و نیاز باشد که شغلش را تغییر دهد. و یا ممکن است نیاز باشد تصمیم های جدی دیگری گرفته شود. از این رو کاردرمانگر با ارائه اطلاعات از منابع معتبر به شخص در تصمیم گیری ها کمک می کند.

کمک به حفظ ارتباط با دیگران

یکی از مهم ترین قسمت هایی که بیماران پارکینسون در آن مشکل دارند، برقراری ارتباط با دیگران است. عدم توانایی در رانندگی، مشکل در تکلم و مسائل دیگر همگی باعث می شوند شخص نتواند به درستی با خانواده و اطرافیانش ارتباط برقرار کند. از این رو یکی از مهمترین اقدامات کاردرمانی حل این مشکل می باشد. کمک به جابه جایی افراد و جلوگیری از اختلالات تکلمی از مواردی است که در کاردرمانی درنظر گرفته می شود.

کاردرمانی و علائم پارکینسون

بیماری پارکینسون می تواند علائم مختلفی داشته باشد. این علائم می توانند در هر فرد با شدت متفاوتی نمایان شوند. از این رو نیاز است برای هر شخص اقدامات متفاوتی انجام شود. در ادامه مهم ترین این علائم را بررسی می کنیم و اقداماتی که کاردرمانی برای آن ها انجام می دهد را بیان می کنیم:

لرزش

لرزش در بیماری پارکینسون غیر ارادی و غیرقابل کنترل است. این لرزش تقریبا در تمام طول مدت روز اتفاق می افتد و متوقف نمی شود. به همین خاطر می تواند تمام زندگی روزمره فرد را مختل کند. یک متخصص کاردرمانی می تواند به شما در این زمینه کمک کند. در ابتدا با بررسی فعالیت های روزانه شما می تواند به شما پیشنهاد کند برخی از کارها را به صورت متفاوت انجام دهید. علاوه بر این می تواند برای تقویت علمکرد دست هایتان ورزش ها و تمریناتی را به شما بدهد، تا بتوانید جلوی لرزش را تا حدی بگیرید.

خستگی مفرط

خستگی مفرط یکی از علائم شایع در بیماران پارکینسون می باشد. این خستگی می تواند هم جسمی باشد و هم ذهنی. کاردرمانگر با بررسی فعالیت های روزمره شما، مشخص می کند که کدام فعالیت بیشتر از بقیه باعث مصرف انرژی شما می شود. هم چنین بررسی می کند که در چه زمانی از روز شما خسته تر می باشید. از این رو سعی می کند تا کارهای اضافه شما را حذف کند، و از طرفی دیگر کمک می کند تا برای خودتان در طول روز، برنامه استراحت طراحی کنید. علاوه بر این ها به شما تمریناتی را پیشنهاد می کند تا با استفاده از آن ها سطح انرژی خودتان را بالا نگه دارید. نکته دیگری که حائز اهمیت است، خواب با کیفیت می باشد که اگر رعایت شود می تواند بسیار کمک کننده باشد.

مشکل در برقراری ارتباط

همانطور که قبل تر هم اشاره کردیم، موارد مختلفی پیش می آید که باعث می شود برقراری ارتباط در بیماران پارکینسون مختل شود. به طور مثال بیماران پارکینسون در نوشتن بسیار دچار مشکل می شوند. متخصصان کاردرمانی می توانند راه حل هایی برای حل این مشکل ارائه دهند. بطور مثال به فرم نوشتاری هر کلمه در هنگام نوشتن دقت شود، سعی شود در یک محیط آرام اقدام به نوشتن کند تا چیزی مزاحمش نشود.

علاوه بر این ها به شما آموزش استفاده از تکنولوژی های جدید داده می شود تا نیاز کمتری به نوشتن پیدا کنید.

اضطراب

بیشتر بیماران پارکینسون با توجه به شرایطی که دارند، استرس و اضطراب را تجربه می کنند. این اضطراب به دو دلیل اتفاق می افتد:

• تغییرات شیمیایی ای که در مغز اتفاق می افتد، می تواند باعث شود که شخص بدون دلیل خاصی استرس و اضطراب را تجربه کند.
• دغدغه و نگرانی انجام دادن کارهای شخصی فرد باعث می شود که او استرس زیادی را متحمل شود.

همین اضطراب باعث می شود که شخص تمایل کمتری برای حضور در جامعه و خانواده داشته باشد. از این رو مشکلات دیگر به دنبال این استرس خواهند آمد. شرایط دیگری که این استرس و اضطراب را تشدید می کند، بیشتر شدن سایر علائم در زمانی است که دوز داروهای پارکینسون تغییر می کند. یک کاردرمانگر با آگاهی به تمامی این موضوعات می تواند تکنیک هایی را آموزش دهد، تا شخص بتواند به اضطراب خودش غلبه کند. علاوه بر این با دادن اطلاعات درست می تواند از اضطراب فرد بکاهد.

 

 

جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید!۰۹۰۱۱۱۲۲۵۲۲–۰۹۰۲۲۸۶۰۹۳۶

 

آغاز به کار متخصص کاردرمانی

بعد از تشخیص بیماری پارکینسون و مراجعه به یک مرکز کاردرمانی، در جلسه اول کاردرمانگر از شما درباره شغلتان، خانه اتان و خانواده شما سوال می کند. او می خواهد تا با وظایف شما، فعالیت هایتان، دغدغه هایتان و هر چیزی که در زندگی روزمره شما نقش دارد آشنا شود. آن ها در باره اولویت هایتان، سبک زندگی اتان  و موارد این چنینی سوال می کنند تا متوجه بشوند چه چیزهایی برای شما اهمیت دارد و نمی توان آن ها را از زندگی شما حذف کرد.

بعد از اینکه کاردرمانگر تمامی این اطلاعات را بدست آورد، اقدام به برنامه ریزی فعالیت هایتان می کند. البته باید دقت داشته باشید این موضوع چیزی نیست که در یک جلسه بتوان به طور کامل آن را برنامه ریزی کرد. بلکه در هر جلسه برنامه ریزی برای قسمت خاصی از زندگی انجام می شود. در این جلسات اعضای خانواده و یا شخصی که به شما نزدیک است می توانند حضور داشته باشند. زیرا فرآیند کاردرمانی نیازمند کمک اطرافیان شخص بیمار نیز است و چه بهتر که نظرات آن ها نیز شنیده شود.

جلسات کاردرمانی می توانند در هرجایی برگزار شوند. گاهی اوقات نیاز است تا محل زندگی و یا کار بیمار مبتلا به پارکینسون دچار تغییراتی شود. از این رو کاردرمانگر ممکن است پیشنهاد دهد یک جلسه در خانه و یا محل کار برگزار شود.

 

تاثیر کاردرمانی بر شغل

داشتن شغل یکی از مهم ترین اهداف افرادی است که به پارکینسون دچار شده اند. از آنجایی که پارکینسون به طور کامل درمان نمی شود و تا آخر عمر همراه شخص است. نمی توان به او توصیه کرد که هیچگونه فعالیت اقتصادی ای نداشته باشد. از این رو کاردرمانگر به طور جدی بدنبال شرایطی است که شخص بیمار بتواند شغل خودش را حفظ کند. اگر تمریناتی که گفته می شود به خوبی انجام شوند، تغییرات لازم در محل کار اعمال شوند و نوغ کار نیز مناسب باشد، بیمار مبتلا به پارکینسون می تواند تا چندین سال شغل خودش را حفظ کند.

در برخی از موارد کاردرمانگر با کارفرما صحبت می کند و شرایط بیمار را توضیح می دهد. از این رو متخصص کاردرمانی به عنوان یک واسطه سعی می کند تا شرایط را برای بیمار در محیط کارش آسان تر کند.

انتخاب کردن وسایل کمکی

ممکن است نیاز داشته باشید تا از برخی از وسیله ها برای کمک گرفتن استفاده کنید. بطور مثال ممکن است بیماری به درجه ای برسد که راه رفتن برای شما بسیار دشوار شود. از این رو در این زمان باید یک صندلی چرخدار برقی تهیه کنید.

قبل از استفاده از هرگونه تجهیزاتی باید با کاردرمانگر خود صحبت کنید. بعضی از وقت ها استفاده از وسایل کمکی برای شما خوب نیست و شما را به سمت ضعیف شدن پیش می برد. بنابراین بهتر است قبل از چیزی بخرید با متخصص کاردرمانی خود مشورت کنید. اگر کاردرمانگر احساس کند که شما به وسیله خاصی نیاز دارید، می تواند در تهیه آن به شما کمک کند.

نتیجه گیری

بیماری پارکینسون یک بیماری مزمن پیشرونده است که درمان قطعی ای ندارد. کاری که می توانیم انجام دهیم این است که روند پیشرفتش را کند کنیم و سعی کنیم در این مدت بیمار زندگی نرمالی داشته باشد. بعد از تشخیص پارکینسون در یک شخص بلافاصله باید برای برگزاری جلسات کاردرمانی اقدام کرد. اگر از همین ابتدا شرایط بیمار به گونه ای تغییر کند که با بیماری همانگ شود، در آینده کار راحت تری خواهد داشت. بنابراین بهتر است جلسات کاردرمانی جدی گرفته شوند تا شخص بیمار بتواند زندگی با کیفیت تری را تجربه کند.

ضرورت گفتاردرمانی برای کودکان اوتیستیک

آیا گفتاردرمانی برای کودکان اوتیستیک مفید است؟ متخصص اوتیسم ممکن است افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) را به گفتار درمانی ارجاع دهد. در برخی موارد، این موضوع می تواند به کودکان اوتیستیک با گفتار محدود یا ضعیف و خانواده آنها کمک کند تا مهارت های ارتباطی الزامی را کسب کنند.

حتی افراد اوتیستیک بسیار کلامی، احتمالاً از گفتار درمانی سود می برند. به این دلیل که آنها می توانند کلمات و جملات را بسازند، اما در تفهیم منظور خود و فهمیدن منظور دیگران دچار مشکل شوند.

این مقاله درباره ضرورت گفتاردرمانی برای کودکان اوتیستیک است و توضیح می دهد که چگونه گفتار درمانی می تواند به افراد اوتیستیک کمک کند و نکاتی در مورد چگونگی پیدا کردن یک گفتار درمانگر واجد شرایط ارائه می دهد.

گفتار درمانی چیست؟

گفتار درمانی شامل درمان اختلالات گفتاری و ارتباطی است، به این معنی که حوزه بسیار گسترده ای است.

گفتار درمانی می تواند به کودکان مبتلا به لکنت یا لب زدن کمک کند تا کلمات را به درستی تلفظ کنند، همچنین می تواند به کودکان مبتلا به اختلالات رشد کمک کند تا زبان گفتاری را در یک زمینه اجتماعی درک کنند و از آن استفاده کنند.

یک آسیب شناس زبان گفتار تایید شده (SLP) یک متخصص ارتباطات است که دارای مدرک کارشناسی ارشد است. SLP همچنین به عنوان یک گفتاردرمانگر شناخته می شود، ممکن است در یک محیط خصوصی، یک کلینیک، یک مدرسه یا یک موسسه کار کند و ممکن است بخشی از یک تیم آموزشی باشد.

گفتاردرمانگران از طیف گسترده ای از ابزارها و مداخلات، از اسباب بازی و بازی درمانی گرفته تا آزمون های رسمی و برنامه های درسی استفاده می کنند.

کاری که یک گفتار درمانگر برای افراد اوتیستیک انجام می دهد:

اوتیسم یک اختلال ارتباط اجتماعی است. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم غیرکلامی هستند یا مهارت های زبان شفاهی محدودی دارند. برخی دیگر به سرعت واژگان قوی ایجاد می کنند که معمولاً مربوط به یک علاقه خاص است، اما در ارتباط غیرکلامی مشکل دارند.

گفتار درمانگران می توانند نقش مهمی در کمک به کودک اوتیستیک در یادگیری، برقراری ارتباط و تعامل با افراد دیگر ایفا کنند.

اولین گام در گفتار درمانی، ارزیابی برای تعیین نیازهای فرزند شما و تهیه یک برنامه درمانی است. بسته به تنظیمات، درمانگر کودک شما ممکن است یک به یک یا به صورت گروهی کار کند.

توجه به این نکته مهم است که در حالی که گفتار درمانی ممکن است برای کودکان اوتیستیک “الزامی” تلقی شود، می تواند برای بزرگسالان اوتیسم نیز مفید باشد.

کودکان اغلب بر اصول اولیه ارتباط تمرکز می کنند، در حالی که بزرگسالان ممکن است برای انواع مختلف تعاملات اجتماعی بر اشکال ظریف تر ارتباط تمرکز کنند.

 

خدمات گفتاردرمانی برای کودکان اوتیستیک کجا ارائه می شود؟

گفتاردرمان خدمات خود را در یکی از محیط های زیر ارائه می دهد:

• مراکز تخصصی اوتیسم که درمان های دیگری مانند کاردرمانی حسی را ارائه می دهند.
• در خانه
• در مراکز و موسسات مراقبت از کودکان اوتیسمی
• در یک محیط اداری خصوصی
• مدارس و محیط های مداخله اولیه
• گفتار درمانگران ممکن است به عنوان بخشی از تیم آموزشی فرزند شما یا در ارتباط با سایر درمان ها و ارائه دهندگان کار کنند.

 

 

جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید!۰۹۰۱۱۱۲۲۵۲۲–۰۹۰۲۲۸۶۰۹۳۶

چگونه گفتار درمانی با چالش های اوتیسم مقابله می کند؟

گفتاردرمانی برای کودکان اوتیستیک مساله ای ضروری است و گفتار درمانگران به طرق مختلف به چالش های ارتباطی و تغذیه در افراد مبتلا به اوتیسم می پردازند:

مهارت های ارتباطی غیر کلامی

این ممکن است شامل آموزش ارتباطات اشاره ای یا آموزش با PECS (سیستم ارتباط تبادل تصویر)، دستگاه های مکالمه الکترونیکی و سایر ابزارهای ارتباط غیرکلامی باشد.

ارتباطات جایگزین و تقویتی

SLP همچنین می تواند نحوه استفاده از دستگاه های ارتباطی تقویتی و جایگزین (AAC) را آموزش دهد. این فناوری به افراد مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا ارتباطات را گسترش دهند، تعاملات اجتماعی را افزایش دهند و استقلال خود را ارتقا دهند.

زبان بدن

چگونه می توانید بفهمید که شخص دیگری شوخی می کند یا جدی؟ چه زمانی برای پیوستن به یک مکالمه مناسب است و چه زمانی مکالمه خصوصی است؟ گفتاردرمانگران می توانند به کودکان بیاموزند که چگونه نشانه ها و سیگنال های ظریف را تشخیص دهند.

پرسیدن و پاسخ به سوالات

کودکان اوتیسمی ممکن است توانایی پرسیدن و پاسخ دادن به سوالات را بدون کمک درمانگر نداشته باشند.

گفتاردرمانگر می تواند به کودک شما بیاموزد که چگونه یک سوال را تشخیص دهد و پاسخ های مناسب برای آن ارائه کند. آنها همچنین می توانند به کودک شما کمک کنند تا پاسخ سوالات خود را فرموله کند، بپرسد و بفهمد.

عمل شناسی گفتار

خوب است که بدانید چگونه بگویید “صبح بخیر”. اما به همان اندازه مهم است که بدانید چه زمانی، چگونه و به چه کسی باید آن را بگویید. آموزش عمل شناسی گفتار همچنین می تواند به کودک شما کمک کند تا معنای اصطلاحات را درک کند (گاهی اوقات برای افراد اوتیستیک سخت است) و بفهمد که چه موقعی از اصطلاحات استفاده کند.

عروضی

اصطلاح “عروض” به صدای ملودیک یک صدا در هنگام بالا و پایین رفتن در مکالمه مربوط می شود.

افراد اوتیستیک ممکن است عروض مسطح داشته باشند، که باعث می شود افراد دیگر باور کنند که هیچ احساسی ندارند. گفتار درمانگران می توانند به کودکان اوتیستیک کمک کنند تا مهارت های صوتی خود را تقویت کنند.

دستور زبان

برخی از کودکان اوتیستیک با استفاده از گرامر صحیح حتی زمانی که در خانه یا مدرسه الگوبرداری می شود، با مشکل مواجه می شوند.

آنها ممکن است به خود، سوم شخص اشاره کنند (“جانی آبمیوه می خواهد”) یا از زمان نادرست استفاده کنند. گفتاردرمانگران اغلب با کودکان اوتیستیک کار می کنند تا به آنها کمک کنند اشتباهات دستور زبان را اصلاح کنند.

مهارت های گفت و گو

دانستن نحوه بیان با ادامه مکالمه یکسان نیست. گفتاردرمانگران ممکن است بر روی مبادله رفت و برگشت (مکالمه) کار کنند که گاهی اوقات به عنوان “توجه مشترک” شناخته می شود.

 

مهارت های مفهومی

توانایی یک فرد برای بیان مفاهیم انتزاعی همیشه نشان دهنده توانایی آنها در درک آنها نیست گفتار درمانگران ممکن است بر روی ایجاد مهارت های مفهومی کار کنند.

مهارتهای اجتماعی

در کنار بازی درمانگران، کاردرمانگران و افرادی که در زمینه های تخصصی خاص مانند تفریح درمانی، نمایش درمانی و هنردرمانی فعالیت می کنند، گفتاردرمانگران نیز به افراد اوتیستیک کمک می کنند تا مهارت های ارتباط اجتماعی خود را تقویت کنند.

چنین مهارت هایی شامل توانایی پرسیدن و پاسخ دادن به سؤالات، ایستادن در فاصله مناسب از شریک گفتگو، ارزیابی “حالت” یک اتاق (یا یک فرد) و غیره است.

چالش های تغذیه

برخی از SLP ها به طور خاص برای رسیدگی به چالش های تغذیه و بلع در افراد مبتلا به اوتیسم آموزش دیده اند. یک گفتاردرمانگر می تواند مسئله خاصی را که یک فرد با آن درگیر است ارزیابی کند و برنامه های درمانی برای بهبود چالش های مربوط به تغذیه ارائه دهد.

چگونه یک گفتار درمانگر واجد شرایط برای گفتاردرمانی کودکان اوتیستیک پیدا کنیم؟

برای پیدا کردن یک گفتاردرمانگر خوب میتوانید از یک متخصص اوتیسم خوب کمک بگیرید. از او بخواهید تا به شما یک گفتاردرمانگر خوب معرفی کند.

میتوانید به بهترین مراکز کاردرمانی و گفتاردرمانی برای کودکان اوتیستیک مراجعه کرده و از آنها بخواهید تا به شما بهترن گفتاردرمانگران را معرفی کنند.

 گفتاردرمانی برای اوتیسم میتواند بسیار موثر و مفید در جهت رشد کودک باشد، جهت مشاوره با بهترین متخصص اوتیسم میتوانید با دریافت نوبت از مراکز ما بهترین خدمات کاردرمانی و گفتاردرمانی را دریافت کنید.

قبل از تصمیم گیری، هر سوال یا نگرانی که دارید یادداشت کنید و از گفتاردرمانگر بپرسید. چیزهایی که ممکن است بخواهید بپرسید عبارتند از:

• آیا می توانید جلسات کودک خود را مشاهده کنید؟
• اهداف چگونه تعیین می شوند و آیا می توانید ورودی ارائه دهید؟
• پیشرفت چگونه سنجیده می شود و چه پیشرفتی باید انتظار داشت؟
• جلسات درمانی چقدر طول می کشد و چند جلسه در هفته است؟
• برخی از نقاط عطف معمول برای گفتار و زبان چیست؟
• چه کسانی مستقیماً با کودک اوتیسمی کار خواهند کرد و چقدر تجربه دارند؟

خلاصه

گفتار درمانی برای اوتیسم به بهبود مهارت های ارتباط کلامی و غیرکلامی کمک می کند. یک گفتاردرمانگر یا SLP می تواند به افراد اوتیسمی کمک کند تا مفاهیم انتزاعی و عمل شناسی (مانند اصطلاحات) را درک کنند و مهارت های اجتماعی و مکالمه ای را توسعه دهند. برخی از SLP ها همچنین مسائل مربوط به غذا را درمان می کنند، مانند تند خوردن، که در اوتیسم رایج است.

گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی

 

به دنبال سکته مغزی، پزشکان توصیه می کنند تا کارهایی که قبلا انجام می دادید را از سر بگیرید. این کارها شامل فعالیت های فیزیکی، کارهای مربوط به شغل و گفتاردرمانی می باشد. بسته به اینکه کدام قسمت از مغز بعد از سکته تحت تاثیر قرار گرفته است، صحبت کردن، شناخت و حتی توانایی قورت دادن نیز می تواند مختل شود.  گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی می تواند به بیمار کمک کند تا دوباره توانایی انجام این فعالیت ها را داشته باشد. در حقیقت با گفتاردرمانی قسمت های دیگری از مغز آموزش می بینند که این فعالیت ها را انجام دهند.

گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی می تواند برای بیماران مختلفی کارآمد باشد. بیشترین اثر گفتاردرمانی در بیمارانی مشخص می شود که دچار آفازی، آپراکسی گفتار، دیس آرتری و دیسفاژی شده اند. تمرینات تخصصی شده متانسب با هر فرد می تواند بهترین راه برای برگشتن به زندگی عادی بعد از سکته مغزی باشد.

چطور سکته صحبت کردن را تحت تاثیر قرار می دهد؟

سکته مغزی زمانی رخ می دهد که خونرسانی به یک قسمت از مغز مختل شود. در این صورت اکسیژن و مواد مورد نیاز به سلول های مغزی نمی رسند و سلول ها میمیرند. این اتفاق می تواند زمانی رخ دهد که یک رگ خونی در مغز بسته شده باشد و یا اینکه بر اثر ضربه یا فشار بالای خون رگ خونی پاره شده باشد. بسته به اینکه کدام قسمت از مغز آسیب دیده است اتفاقات زیادی می تواند رخ دهند. مشکل در صحبت کردن، مشکل در تکان دادن دست ها و پاها، اختلال در بیانی و … همگی پس از سکته مغزی می توانند اتفاق بیفتند.

در میان این اتفاقات، اختلال در صحبت کردن، برقراری ارتباط و چیزهایی مانند قورت دادن برای گفتاردرمانی اهمیت دارند. سه قسمت از مغز مسئول این رفتارها هستند که به آنها می پردازیم:

• ناحیه بروکا: مسئول مهارت های زبانی یک فرد است
• ناحیه ورنیکه: مسئول تحلیل گفتار دیگران و معنادار کردن آن است
• قشر حرکتی اولیه: مسئول حرکات ارادی بدن بصورت کلی است و حرکات زبان و دهان را نیز کنترل می کند.

زمانی که سکته مغزی رخ می دهد، اگر این سه ناحیه و به خصوص ناحیه بروکا و ورتیکه آسیب ببینند، تکلم مختل می شود. بنابراین نیاز است که اینگونه  افراد پس از سکته مغزی حتما به دنبال گفتاردرمانی باشند.

چه کسانی بعد از سکته مغزی باید گفتاردرمانی کنند؟

متخصصان گفتاردرمانی می توانند به افراد با شرایط متفاوت کمک کنند.  کمک به بهود شرایط بیمارانی که در شناخت، مهارت های ارتباطی در جامه و خوردن و قورت دادن مشکل دارند از توانایی های گفتاردرمانی می باشد. این موضوع به این دلیل است که مرکز تمامی این مهارت ها در یک قسمت از مغز قرار دارند. بطور مثال برقراری ارتباط و یا همان گفتار حاصل همکاری مرکز شناخت و تکلم  و  مرکز حرکات ارادی در مغز می باشد. و یا در مثالی دیگر شما برای قورت دادن و خوردن با قشر حرکات اولیه و یا همان مرکز حرکات ارادی بدن سرو کار دارید.

با این اوصاف بعضی از مشکلات اولیه که بعد از سکته مغزی به وجود می آیند با کمک یک متخصص گفتاردرمانی برطرف می شوند. از جمله این مشکلات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آفازی: عدم توانایی صحبت کردن با اینکه لب و دهان تکان می خورد
• آپارسی گفتاری: شخص توانایی صحبت کردن دارد ولی نمی تواند لب و دهان را هدفمند تکان دهد
• دیس آرتریا: ضعف در حرکات دهانی که منجر به ضعف در تکلم می شود.
• دیسفاژی: مشکل در قورت دادن

بیمارانی که بعد از سکته مغزی با این مشکلات رو به رو می شوند باید با یک گفتاردرمانگر کار کنند تا بتوانند مهارت های گذشته را بدست بیاورند. حتی اگر چند سال از سکته گذشته باشد و بیمار درمان نشده باشد، امکان درمان از طریق گفتاردرمانی وجود دارد.

در گفتاردرمانی چه کاری انجام می شود؟

وقتی که براثر سکته یک قسمت از مغز آسیب می بیند، دیگر قادر به انجام وظایف خود نخواهد بود. با این حال با توجه به خاصیتی به نام نوروپلاستیسیتی، مغز قادر خواهد بود مسیرهای عصبی جدیدی را بسازد که به قسمت های آسیب ندیده و سالم این امکان را می دهد وظایف قسمت های آسیب دیده را برعهده بگیرند. نوروپلاستیسیتی با تمرین و تکرار مداوم امکان پذیر خواهد بود. این تمرین و تکرار قسمت های مختلف مغز را مجبور می کند تا کارهایی که اصولا وظیفه شان نیست را برعهده بگیرند. هرچقدر تمرین بیشتر باشد، این ارتباط نورونی بهتر برقرار می شود.

گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی بهترین راه برای ساختن این مسیرهای عصبی جدید است. در حال حاضر بهترین راه برای کسب کردن توانایی های گذشته انجام دادن تمرینات گفتاردرمانی و تکرار مداوم آنها می باشد. به همین دلیل متخصصان گفتاردرمانی پس از طی شدن یک دوره درمان، برنامه ای برای تمرین در منزل طراحی می کنند تا گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی در منزل نیز ادامه یابد.

از آنجایی که مغز به مدت سه ماه پس از سکته بسیار برای نوروپلاستیسیتی مستعد است، انجام دادن تمرینات گفتاردرمانی در این زمان بهترین راه برای بهبودی می باشد. اما این موضوع بدین معنا نیست که انجام تمرینات پس از این سه ماه بیهوده خواهد بود، زیرا نوروپلاستیسیته همیشه اتفاق می افتد ولی شدت آن کمتر خواهد بود.

زمان و مکان گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی

بسیاری از بیماران گفتاردرمانی را از همان بیمارستان و در زمانی که بستری هستند شروع می کنند. برخی دیگر نیز ترجیح می دهند که با یک گفتاردرمانگر در منزل کار کنند. اما بهترین حالت ممکن برای انجام تمرینات گفتاردرمانی در یک مرکز مربوط به این کار می باشد. تعداد جلسات گفتاردرمانی در هفته و نوع تمرینات به متخصص این کار بستگی دارد. او با در نظر گرفتن بیمار، شدت آسیب و شرایط دیگر برنامه درمانی را آماده می کند.

گفتاردرمانی در بیمارستان

گفتاردرمانی در بیمارستان بیشتر اوقات برای امور حیاتی مانند توانایی جویدن یا قورت دادن انجام می شود. متخصص گفتاردرمانی باید اطمینان حاصل کند که مریضش می تواند غذا را قورت دهد یا خیر. آیا نیاز است که رژِیم مایعات داشته باشد و یا می تواند غذاهای سفت را نیز بخورد؟

این موضوع می تواند به متخصص تغذیه و همراهان مریض در تهیه رژیم غذایی مناسب بسیار کمک کند. اطلاع دقیق از وضعیت غذا خوردن بیمار می تواند از مشکلات دیگری مانند پریدن غذا در گلو و بسته شدن مسیر تنفسی جلوگیری کند. بنابراین اطمینان از وضعیت جویدن و قورت دادن بیمار مهم ترین وظیفه یک متخصص گفتاردرمانی در بیمارستان می باشد. علاوه بر این برای بیمارانی که مشکلی در این مسائل ندارند، گفتاردرمانی با هدف کار بر روی مهارت های ارتباطی و شناخت در بیمارستان انجام می شود.

ارزیابی گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی

در جلسه اول گفتار درمانی گفتاردرمانگر ارزیابی دقیقی از وضعیت بیمار می کند. چک کردن داروهای مصرفی بیمار، سابقه پزشکی او و خانواده اش، مشکلات فعلی اش و چالش هایی که دارد و توانایی هایش از کارهایی است که در جلسه اول انجام می شود. این اطلاعات به گفتاردرمانگر کمک می کند که برنامه درمانی مناسب با هر بیمار را تنظیم کند. به خصوص زمانی که گفتار و یا شناخت دچار مشکل می شوند، همکاری یکی از اعضای خانواده در ارزیابی اولیه بسیار موثر است. زیرا می تواند اطلاعات دقیق تری را ارائه دهد. در پایان ارزیابی، حدود پیشرفت، زمان مورد نیاز و مسیر درمانی ای که قرار است طی شود توسط گفتاردرمانگر به بیمار و خانواده اش توضیح داده می شود. از این رو بیمار و همراهانش متوجه می شوند که قرار است چه اهدافی را دنبال کنند.

 

 

جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید!۰۹۰۱۱۱۲۲۵۲۲–۰۹۰۲۲۸۶۰۹۳۶

مداخلات گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی

استراتژی های زیادی برای چیدن برنامه درمانی پس از سکته مغزی وجود دارند. اینکه از کدام روش استفاده شود به نظر متخصص گفتاردرمانی بستگی دارد. در ادامه به چندتا از این مداخلات می پردازیم:

تمرینات

تمریناتی که به تقویت عضلات دهن و حرکت دادن آن مربوط می شوند می توانند برای بهبود ارتباط و یا حتی قورت دادن مفید باشند. تمرینات دهانی شامل حرکات خاص و هماهنگ کننده زبان و دهان می باشد.

فعالیت های درمانی

شرکت داشتن در فعالیت هایی که انگیزه بیمار را برای درمان بالا می برد بسیار مهم است. بازی با کلمات و فعالیت های گروهی می توانند در تقویت خاصیت نوروپلاستیسیتی بسیار موثر باشند.

تکنیک های کنترل عوارض

درست است که هدف نهایی از گفتاردرمانی این است که شخص بتواند تمامی کارهای قبل از سکته را بعد از سکته نیز انجام دهد. اما گاهی اوقات محقق شدن این هدف امکان پذیر نیست. به همین خاطر یکی دیگر از کارهایی که در گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی انجام می شود این است که به بیمار آموزش داده می شود با محدودیت های خود سازش کند. بطور مثال به او آموزش داده می شود که باید آرام تر صحبت کند و از رژیم غذایی خاصی پیروی کند.

آواز درمانی

در بیمارانی که صحبت کردن مشکل است، ممکن است گفتاردرمانگر سعی کند با تمرین آواز مشکل بیمار را حل کند. دلیل این موضوع این است که آواز نواحی بیشتری را از مغز درگیر می کند، بنابراین بیمارانی که قادر به صحبت کردن نیستند شاید بتوانند به صورت ریتمیک و یا همان آواز کلمات را بیان کنند.

تحریک الکتریکی              

استفاده از تحریکات الکتریکی در بیمارانی انجام می شود که مشکل در جویدن و یا بلع دارند. در این روش با استفاده از الکترودهای پوستی سعی می شود تا عضلات درگیر در صحبت کردن و بلعیدن که در ناحیه گردن قرار دارند، فعال شوند.

مواردی که بیان شدند تنها گوشه ای از تکنیک های گفتاردرمانی می باشند که ممکن است توسط متخصص استفاده شوند. با توجه به کارآمد بودن این تکنیک ها با این حال باز هم تمرین در منزل و استمرار در آن امری ضروری می باشد.

نقش اعضای خانواده در گفتاردرمانی بعد از سکته مغزی

اعضای خانواده، همسر، دوستان و افراد نزدیک به بیمار می توانند نقش بسیار مهمی را در برنامه تمرینی بیمار ایفا کنند. علاوه بر تشویق بیمار به انجام تمرینات گفتاردرمانی، می توانند در استمرار این تمرینات در منزل نیز نقش مهمی را ایفا کنند.

متخصصان گفتاردرمانی در بیشتر اوقات اعضای خانواده بیمار را نیز آموزش می دهند تا بتوانند به صورت موثرتری در امر درمان نقش داشته باشند. آموزش تکنیک هایی برای تمرین در منزل، توصیه به تهیه رژیم غذایی مناسب و سالم، فهماندن مشکلات بیمار به آن ها از مواردی است که گفتاردرمانگر انجام می دهد.

نتیجه گیری

نقش گفتاردرمانی پس از سکته مغزی در بهبود بیمار و برگشت به شرایط قبل از سکته غیرقابل انکار است. داشتن یک برنامه اختصاصی برای بیمار به او کمک می کند هرچه زودتر روند بهبودی را طی کند. بنابراین یکی از مهم ترین کارها برای بیماری که سکته کرده است، شروع کردن روند درمان با یک گفتاردرمانگر می باشد. تا مهارت هایی مانند تکلم، بلع، جویدن و … که از بین رفته اند، دوباره به حالت عادی برگردند. البته حضور خانواده او در این شرایط بسیار مهم می باشد. آنها با انگیزه دادن به بیمار و درک شرایط جدید او بر روند درمان تاثیر می گذارند. با این حال هدف نهایی از گفتاردرمانی این است که کیفیت زندگی بیمار تا حد زیادی به شرایط قبل از سکته بازگردد.